Parazwemmer Olivier van der Voort is sterker door olympische trainingsmaatjes

Deze week worden in Singapore de WK Parazwemmen gehouden. Eén van de Nederlanders die daar kans maakt op medailles is Olivier van de Voort. Hij werd in Parijs al Paralympisch Kampioen op de 100 meter rugslag en hoopt nu bij het WK onder de 58 seconden te duiken. Met een kinderboek en lezingen op scholen werkt hij daarnaast aan een groter doel: vonkjes overbrengen om mensen te inspireren.

Olivier traint in Amsterdam samen met topzwemmers als Kira Toussaint, Thom de Boer en Silke Holkenborg. Hij ziet dat olympiërs en paralympiërs van elkaar kunnen leren en ook elkaar kunnen versterken. Waar zij met twee armen en twee benen zwemmen, moet hij het met één ledemaat minder doen: zijn linker onderbeen.

Geen prothese nodig

Het lukt hem evengoed om zijn trainingsmaatjes te verbazen over die snelheden die hij haalt. “Ik merk dat ze er respect voor hebben. Ik benader hun tijden, terwijl ik minder kracht kan zetten met mijn benen. Iets wat vooral na de afzet veel snelheid kan opleveren. En het is natuurlijk niet hard te maken, maar ik denk dat als ik twee benen had, ik een echte concurrent van hen zou zijn.”

Hij vindt het mooi om zo het paralympisch en olympisch zwemmen te verbinden, maar Olivier vindt het zwemmen vooral erg leuk om te doen. In het water heb ik geen prothese nodig; ik gebruik puur mijn lichaam. Ik voel me vrij. Daarom doe ik het al zo lang.”

‘Ik wil een vlam’

Door een ongeluk met een paard verloor hij als elfjarige zijn onderbeen. Dat verhaal van ongeluk naar medailles gebruikt hij nu zelf om mensen te inspireren. Hij heeft al twee kinderboeken geschreven Kampioen en Kampioen 2.0 en hij geeft lezingen op allerlei plekken. Daarin is hij net zo ambitieus als in het zwemmen.  “Met een speech kun je een vonkje aansteken, maar ik wil meer. Ik wil een vlam. Ik wil dat topsporters, olympisch én paralympisch, anderen inspireren. Misschien wel een hele generatie.”

Minder angst

Het mooiste vindt hij als de impact van zijn verhaal direct terugziet. Daar had hij laatst een mooi voorbeeld van: “Op scholen spreek ik leerlingen met een beperking. Bijvoorbeeld een jongen die zijn been dreigde te verliezen, zei dat hij door mijn verhaal minder angst voelde. Dat vind ik bijzonder. Het laat zien dat mijn verhaal verder gaat dan sportprestaties. Hopelijk is het zo’n vonkje dat zich zal verspreiden.”

Lees het hele verhaal met Olivier op TeamNL.org.